شیوۀ مذاکرۀ مباهله رو دقت کنین:
> اطمینان به برحق بودن
> اعتماد به پشتیبانیِ خدا
> آبرومند و عزت‌مندانه
> مملو از طمأنینه و آرامش
> مایه گذاشتن از خودِ مسؤولین برای امّت (وَ نه مایه گذاشتن از امّت برای مسؤولین!)
> شفّاف و علنی
> بُرد_بُرد و بی‌شکست
> بامنفعت و بی‌ضرر
> هوشمندانه و معقول
|| اینایی که می‌گن دین از سیاست جداست(!)، دین یه گزارۀ فردیه(!)، محدود به سجاده و ماه رمضانه(!)، با این مسائل چه برخوردی دارن؟! با مباهلۀ سیاسی چه برخوردی دارن؟! اصلا چطور دینی که تا پست‌ترین مسائل دنیوی (دستشویی رفتن) رو آداب گذاشته، تا ظاهرا بی‌اهمیت‌ترین مسائل (خرید، غذا خوردن، خوابیدن، بیدار شدن، ...) رو آداب گذاشته، مگه می‌شه برای مسألۀ مهم ادارۀ جامعه برنامه نداشته باشه؟؟؟!!! کمی با عقل و منطق با دین برخورد کنیم! چیزی که خودِ دین هم بارها تأکیدش کرده: أفلا تدبّرون؟ تعقلون؟ تفکّرون؟ تبصرون؟ ||